سندرم پرونیشن پا چیست؟

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل  گروه صنعتی ملی، در یک پای نرمال و در پیاده روی استاندارد پا حدود ۱۵ درصد, از مفصل قوزک, به سمت داخل چرخش دارد, که در این حالت پا بطور کامل با زمین در تماس می باشد و قادر است که تمامی وزن بدن را بدون هیچ مشکلی تحمل نماید. پرونیشن نرمال برای جذب ضربه بسیار ضروری می باشد و کمک می کند تا پا بطور یکنواخت از سر پنجه ها, در زمان راه رفتن, از زمین جدا شود.

بطورکلی در راه رفتن طبیعی, در زمان فرود پا, ابتدا قسمت بیرونی پاشنه پا با زمین در تماس می باشد و سپس, در زمان جدا شدن پا از زمین, سر پنجه های پا آخرین نقطه ای است که با زمین در تماس می باشد. در این حالت در زمان جداشدن سرپنجه از روی زمین نیروی وزن بطور یکنواخت روی سرپنجه پا توزیع می شود.

قوس کف پا تاثیر مستقیمی بروی پرونیشن دارد, و این مسئله باعث می شود که پرونیشن از حالت طبیعی خود خارج شود, و یا بعبارت دیگر قوس کف پا ممکن است که باعث چرخش بیش از حد پا به سمت داخل و یا چرخش کمتر از حد استاندارد پا به سمت داخل شود. اگر کف پای شما دارای قوس نرمال می باشد, لذا پرونیشن پای شما طبیعی می باشد و این بدان مفهوم می باشد که در زمان راه رفتن نیروی وزن پای شما بصورت یکنواخت بروی پای شما توزیع می شود. افرادی که کف پای تقریبا یا تماما صافی دارند, پای آنها دارای پرونیشن بیش از حد می باشد, از طرفی دیگر افرادی که دارای قوس کف پای زیاد می باشند دارای پرونیشن کمتر از حد استاندارد می باشند و یا بطور کلی پای آنها به سمت خارج چرخش دارد.

این سندرم باعث ناراستایی هایی از قبیل چرخش داخلی و نزدیک شدن استخوان ران و درشت نی، ولگوس زانو و هایپراکستنشن، افزایش زاویه Q ، آنتی ورژن ران ، تیلت جانبی لگن و تیلت قدامی لگن ، افزایش لوردوز کمری و کایفوز جبرانی می شود.

با توجه به راستای کل اندام تحتانی نسبت به یک اندام، خیلی دقیق تر ارتباط بین راستای آناتومیکی و خطر آسیب در اندام تحتانی را می توان توصیف کرد زیرا ناراستای یک اندام موجب ایجاد تغییرات جبرانی در سایر اندام ها و استخوان ها می شود .

مشاهدات کلینیکی تایید کرده اند که افرادی با سندرم پرونیشن بیش از اندازه ، مستعد پذیرش آسیب های ویژه ای مانند التهاب نیام کف پایی ، شین اسپلینت ، مشکلاتجابجایی یا دررفتگی پاتلافمورال ، التهاب تاندون آشیل ، شکستگیهای فشاری اندام تحتانی ، آسیب غیر برخوردی ACL و MCL ، درد مفصل کشککی رانی و اسپرین مچ پا می شوند.

همچنین ناراستایی پرونیشن و کف پای صاف از ریسک فاکتورهای التهاب نیام کف پایی می باشد. بنابراین افراد دارای این ناراستایی بیشتر مستعد التهاب نیام کف پایی هستند. در خصوص ارتباط آسیب ACL نتایج متناقضی وجود دارد که نیازمند تحقیقات بیشتر است اما ناراستایی پرونیشن و کف پای صاف از ریسک فاکتورهای سندرم قدامی کشکک رانی (PFPS) محسوب می شود و افراد دارای این ناراستایی بیشتر مستعد PFPS هستند. به نظر می رسد که ناراستایی های پا منجر به اختلال در زنجیره حرکتی و کمر درد می شود. پرونیشن بیش از حد یکطرفه پا باعث اختلاف در طول پاها ، انحراف جانبی لگن و در نتیجه کمر درد می شود.

ورزشکارانی که در سنین پایین تمرینات شدید انجام می دهند سیستم اسکلتی عضلانی خود را که در حال رشد هستند تحت فشار قرار داده که این فشار می تواند باعث تغییرات ناراستایی در بدن می شود .اطلاعاتی وجود دارد که نشان می دهد تمرینات ویژه ورزشی و حرکات تکراری بر روی قوس پا تاثیر می گذارد، در این زمینه افزایش بروز کف پای صاف در دوندگان ، اسکی بازان ، فوتبالیست ها و تنیس بازان گزارش شده است. در غالب تحقیقات پرونیشن پا و کف پای صاف بعنوان یک ریسک فاکتور آسیب و بویژه آسیب های اندام تحتانی و مچ پا شناسایی شده است.

بعنوان مثال سندرم پرونیشن پا در دوندگان دبیرستانی به عنوان یک ریسک عاملی برای شین اسپلینت می باشد. معمولاً در دوندگان دو نیمه ماراتن ۵mm افت ناوی مشاهده شده است. کف پای گود با آسیب های جانب خارج مچ همراه است حال آنکه کف پای صاف با آسیب های زانو و بافت نرم جانب داخل پا مشاهده می شود.

شایعترین آسیب ها در دوندگان دارای کف پای صاف درد زانو، تندونیت پتلا ، التهاب نیام کف پایی است. میزان ارتفاع و قوس طولی داخلی کف پا در ژیمناستیک کاران و کشتی گیران نسبت به سایررشته های ورزشی بیشتر می باشد. زنان فوتبالیست دارای پرونیشن پا هستند که خطر آسیب های زانو را در آنان بیشتر می کند.

انتخاب کفش مناسب یکی از راهکارهای پیشگیری از پرونیشین پاست. Vente voiture export https://rachatvotrevoiture.com/vente-voiture-export/