بهطور کل بند کفش و چشمی مربوط به بند کفش در ۲۷ مارس ۱۷۹۰ اختراع شدند. در ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح مزوپوتامیاها (ساکنین عراق، شرق سوریه، جنوب شرق ترکیه و جنوب غرب ایران) تکههای چرمی زیر پا قرار میدادند که هم اندازه و دقیق متناسب با اندازه کف پا بود و با استفاده از بندهائی به پا و قوزک پا بسته میشدند .
بدون وجود این بندها، زیرههائی که برای پوشیدن ساخته می شدند و استفاده میشدند تقریباً بیخاصیت بودند. صندلهای یونانیان باستان نیز چیزی شبیه به همین مدل صندل ها بود. اما کفش های رمیهای باستان بهطوری بود که جلوی کفش بالا آمده بود و بندها تا قسمتهای بالائی پا نیز کشیده شده بودند .
مطالب خواندنی : نکاتی برای نگهداری از کفش چرم؟
سربازان رمی شیوه استفاده از صندلها را در غرب اروپا گسترش دادند تا جائیکه سربازان این منطقهها نیز پاهای خود را در زمان جنگ تا جای ممکن میپوشاندند .
خصوصیات بند کفش در قبال محافظت از پا
چرخیدن بیش از اندازه یا لغزیدن پا بسمت داخل، ممکن است قوزکهایتان را ضعیف کرده و شما را بیشتر مستعد پیچ خوردگی پا درحین دویدن یا راه رفتن کند. پوشیدن کفش هایی که محافظت صحیحی از قوزک دارند، مانند کفش های سبک high-top (نوعی کفش ورزشی ساق بلند) که قوزک را می پوشاند، می تواند به اصلاح این مشکل کمک کند، اما به جهت اینکه همیشه نمی توان کفش های ساق بلند پوشید، می توانید بند کفش هایتان را طوری ببندید که تا حدی از قوزکتان محافظت کند
مرحله ۱
بند کفشتان را مثل معمول ببندید اما پیش از دو سوراخ آخر دست نگاه دارید. اگر بند کفشهای ورزشی را با دو سوراخ کنار هم در زبانه بالایی کفش می بندید، پیش از زبانه ی بالا بستن را تمام کنید.
مرحله ۲
بندها را ضربدری کرده و آنها را از زیر نخستین سوراخ رد کنید. بندها را بکشید و دیگر آنها را ضربدری نکنید.